Naar inhoud springen

Holger Osieck

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Holger Osieck
Holger Osieck
Persoonlijke informatie
Volledige naam Holger Osieck
Geboortedatum 31 augustus 1948
Geboorteplaats Homberg, Vlag van Duitsland tijdens de geallieerde bezetting Duitsland
Positie Aanvaller
Jeugd
1958–1965 Vlag van Duitsland Schalke 04
Senioren
Seizoen Club W (G)
1965–1970
1970–1972
1972–1976
1976
1977
1978
Vlag van Duitsland Eintracht Gelsenkirchen
Vlag van Duitsland SSV Hagen
Vlag van Duitsland 1. FC Mülheim
Vlag van Duitsland 1. FC Bocholt
Vlag van Canada Vancouver Whitecaps
Vlag van Duitsland Rot-Weiß Oberhausen


55(11)
21(2)
Getrainde teams
1987–1990
1979–1989
1987–1990
1990
1990–1991
1991–1992
1993–1995
1995–1996
1997–1998
1999–2003
2007–2008
2010–2013
Vlag van Canada Canada (assistent)
Vlag van Duitsland West-Duitsland (jeugd)
Vlag van Duitsland West-Duitsland (assistent)
Vlag van Duitsland Schalke 04 (jeugd)
Vlag van Frankrijk Olympique Marseille (assistent)
Vlag van Duitsland VfL Bochum
Vlag van Turkije Fenerbahçe
Vlag van Japan Urawa Red Diamonds
Vlag van Turkije Kocaelispor
Vlag van Canada Canada
Vlag van Japan Urawa Red Diamonds
Vlag van Australië Australië
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Holger Osieck (Homberg, 31 augustus 1948) is een Duits voormalig voetballer, voetbaltrainer en functionaris bij de FIFA.

Spelerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Voordat hij als trainer de voetbalwereld betrad, was hij actief als speler bij Schalke 04, Eintracht Gelsenkirchen, SSV Hagen, 1. FC Mülheim en 1. FC Bocholt in zijn eigen land. Hij speelde echter nooit een duel in de Bundesliga. Aan het einde van zijn spelerscarrière speelde hij in Canada nog een jaartje voor de Vancouver Whitecaps.

Trainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat hij was gestopt als speler, ging Osieck als assistent-trainer onder leiding van Franz Beckenbauer in 1990 met West-Duitsland naar het Wereldkampioenschap voetbal 1990. Duitsland werd dat jaar voor de derde maal wereldkampioen. Vervolgens tekende hij als trainer bij VfL Bochum. In 1993 vertrok Osieck naar het Turkse Fenerbahçe SK. Bij de club uit Istanboel won de Duitser twee prijzen: de Kanseliersbeker van 1993 en de TSYD Beker (Beker van Turkse Sportjournalisten) in 1994.

In 1999 ging Osieck aan de slag bij het Canadese nationale voetbalelftal, nadat hij werkzaam was geweest in dienst van Urawa Red Diamonds (Japan) en Kocaelispor (Turkije). Met het Canadese nationale elftal won hij in 2000 de CONCACAF Gold Cup. Canada versloeg Colombia met 2-0 in de finale, en won daarmee voor de eerste keer in de historie de CONCACAF Gold Cup. Het team kreeg de bijnaam Holger's Heroes, refererend aan het (in de Verenigde Staten) bekende televisieprogramma Hogan's Heroes. Osieck had Canada in totaal 41 duels onder zijn hoede: 16 overwinningen, 10 gelijke spelen en 15 nederlagen.

In de zomer van 2007 keerde Osieck terug als hoofdtrainer bij Urawa Red Diamonds, waar hij in het seizoen 1995/96 eerder dus al actief was geweest. Met de Japanse club was hij erg succesvol in zijn eerste seizoen na de terugkeer en hij wist de AFC Champions League binnen te slepen. Het seizoen erna begon de club echter erg slecht aan de competitie, wat Osieck kwalijk werd genomen. Op 16 maart 2008 werd hij door de Japanners op straat gezet.

Bondscoach Australië

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 11 augustus 2010 werd Osieck aangesteld als bondscoach van Australië, waar hij Pim Verbeek verving, die na het WK 2010 opstapte. Zijn eerste wedstrijd was tegen Zwitserland, tegen wie een 0-0 gelijkspel werd behaald. Zijn eerste overwinning volgde al snel, toen er met 2-1 werd gewonnen van Polen. Vervolgens werd er met 1-0 gewonnen van Paraguay en met 3-0 verloren van Egypte.

In januari 2011 leidde Osieck zijn spelers tot de finale van de Asian Cup, waar in de verlenging met 1-0 werd verloren van Japan. In het gehele toernooi kreeg Australië maar twee tegendoelpunten en Osieck werd geprezen om de zeer goede prestaties. Onder meer regerend kampioen Irak werd in de kwartfinale uitgeschakeld door de Australiërs, die in de halve finale met 6-0 wonnen van Oezbekistan. Na het toernooi verlengde Osieck zijn contract tot na het WK 2014.

Op 30 maart 2011 won Osieck met zijn spelers zeer verrassend met 2-1 van zijn eigen land, Duitsland in een oefenduel in Mönchengladbach. Australië moest het stellen zonder topscorer Tim Cahill, maar alsnog wisten ze te winnen van een weliswaar zwakker Duits elftal, door goals van David Carney en Luke Wilkshire. Dit duel was het enige duel dat Duitsland verloor in 2011. Van de zeventien gespeelde wedstrijden in dit jaar, won Australië er twaalf, speelde er drie gelijk en er werd tevens tweemaal verloren.

Op 18 juni 2013 haalde Osieck zich veel kritiek op de hals door de populaire Tim Cahill te wisselen in de 78ste minuut van de kwalificatiewedstrijd voor het WK 2014 tegen Irak. Hij kon zijn beslissing echter goedpraten, omdat invaller Joshua Kennedy uiteindelijk de winnende treffer binnenschoot, waarmee Australië zich voor de derde maal op rij plaatste voor het WK, dit keer in 2014 in Brazilië. Op 12 oktober 2013 werd Osieck ontslagen na een 6-0 nederlaag in een vriendschappelijk duel tegen Frankrijk. Hij werd opgevolgd door interim-coach en oud-international Aurelio Vidmar, die op zijn beurt weer na één duel werd afgelost door Ange Postecoglou.

Interlands Vlag van Australië Australië onder leiding van Holger Osieck
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 3 september 2010 Vlag van Zwitserland ZwitserlandAustralië Vlag van Australië 0–0 Oefeninterland
2 7 september 2010 Vlag van Polen PolenAustralië Vlag van Australië 1–2 Oefeninterland
3 9 oktober 2010 Vlag van Australië AustraliëParaguay Vlag van Paraguay 1–0 Oefeninterland
4 17 november 2010 Vlag van Egypte EgypteAustralië Vlag van Australië 3–0 Oefeninterland
5 5 januari 2011 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten V.A.E.Australië Vlag van Australië 0–0 Oefeninterland
6 10 januari 2011 Vlag van India IndiaAustralië Vlag van Australië 0–4 Azië Cup
7 14 januari 2011 Vlag van Australië AustraliëZuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 1–1 Azië Cup
8 18 januari 2011 Vlag van Australië AustraliëBahrein Vlag van Bahrein 1–0 Azië Cup
9 22 januari 2011 Vlag van Australië AustraliëIrak Vlag van Irak 1–0 Azië Cup
10 25 januari 2011 Vlag van Oezbekistan OezbekistanAustralië Vlag van Australië 0–6 Azië Cup
11 29 januari 2011 Vlag van Australië AustraliëJapan Vlag van Japan 0–1 Azië Cup
12 29 maart 2011 Vlag van Duitsland DuitslandAustralië Vlag van Australië 1–2 Oefeninterland
13 5 juni 2011 Vlag van Australië AustraliëNieuw-Zeeland Vlag van Nieuw-Zeeland 3–0 Oefeninterland
14 7 juni 2011 Vlag van Australië AustraliëServië Vlag van Servië 0–0 Oefeninterland
15 10 augustus 2011 Vlag van Wales WalesAustralië Vlag van Australië 1–2 Oefeninterland
16 2 september 2011 Vlag van Australië AustraliëThailand Vlag van Thailand 2–1 WK-kwalificatie
17 6 september 2011 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-ArabiëAustralië Vlag van Australië 1–3 WK-kwalificatie
18 7 oktober 2011 Vlag van Australië AustraliëMaleisië Vlag van Maleisië 5–0 Oefeninterland
19 11 oktober 2011 Vlag van Australië AustraliëOman Vlag van Oman 3–0 WK-kwalificatie
20 11 november 2011 Vlag van Oman OmanAustralië Vlag van Australië 1–0 WK-kwalificatie
21 15 november 2011 Vlag van Thailand ThailandAustralië Vlag van Australië 0–1 WK-kwalificatie
22 29 februari 2012 Vlag van Australië AustraliëSaoedi-Arabië Vlag van Saoedi-Arabië 4–2 WK-kwalificatie
23 2 juni 2012 Vlag van Denemarken DenemarkenAustralië Vlag van Australië 2–0 Oefeninterland
24 8 juni 2012 Vlag van Oman OmanAustralië Vlag van Australië 0–0 WK-kwalificatie
25 12 juni 2012 Vlag van Australië AustraliëJapan Vlag van Japan 1–1 WK-kwalificatie
26 15 augustus 2012 Vlag van Schotland SchotlandAustralië Vlag van Australië 3–1 Oefeninterland
27 6 september 2012 Vlag van Libanon LibanonAustralië Vlag van Australië 0–3 Oefeninterland
28 11 september 2012 Vlag van Jordanië JordaniëAustralië Vlag van Australië 2–1 WK-kwalificatie
29 16 oktober 2012 Vlag van Irak IrakAustralië Vlag van Australië 1–2 WK-kwalificatie
30 14 november 2012 Vlag van Zuid-Korea Zuid-KoreaAustralië Vlag van Australië 1–2 Oefeninterland
31 3 december 2012 Vlag van Hongkong HongkongAustralië Vlag van Australië 0–1 Oost-Azië Cup kwalificatie
32 5 december 2012 Vlag van Noord-Korea Noord-KoreaAustralië Vlag van Australië 1–1 Oost-Azië Cup kwalificatie
33 7 december 2012 Vlag van Guam GuamAustralië Vlag van Australië 0–9 Oost-Azië Cup kwalificatie
34 9 december 2012 Vlag van Australië AustraliëChinees Taipei Vlag van Chinees Taipei 8–0 Oost-Azië Cup kwalificatie
35 6 februari 2013 Vlag van Australië AustraliëRoemenië Vlag van Roemenië 3–2 Oefeninterland
36 26 maart 2013 Vlag van Australië AustraliëOman Vlag van Oman 2–2 WK-kwalificatie
37 4 juni 2013 Vlag van Japan JapanAustralië Vlag van Australië 1–1 WK-kwalificatie
38 11 juni 2013 Vlag van Australië AustraliëJordanië Vlag van Jordanië 4–0 WK-kwalificatie
39 18 juni 2013 Vlag van Australië AustraliëIrak Vlag van Irak 1–0 WK-kwalificatie
40 20 juli 2013 Vlag van Zuid-Korea Zuid-KoreaAustralië Vlag van Australië 0–0 Oost-Azië Cup
41 25 juli 2013 Vlag van Japan JapanAustralië Vlag van Australië 3–2 Oost-Azië Cup
42 28 juli 2013 Vlag van Australië AustraliëChina Vlag van China 3–4 Oost-Azië Cup
43 7 september 2013 Vlag van Brazilië BraziliëAustralië Vlag van Australië 6–0 Oefeninterland
44 11 oktober 2013 Vlag van Frankrijk FrankrijkAustralië Vlag van Australië 6–0 Oefeninterland
Als trainer
Vlag van Turkije Kocaelispor
Vlag van Japan Urawa Red Diamonds
Vlag van Canada Canada